Haar terloopse opmerking brengt veel in mij teweeg. De media berichten die ons in de zomermaanden bereikten over "klassenvergroting" en "veranderingen in het onderwijs, scholen staan onder druk" komen ineens nog dichterbij. 

Onlangs heb ik een uitgebreid gesprek gevoerd aan mijn ronde tafel met Levi van Dijk - 19 jaar – gehandicapt, over het V.S.O. en het reguliere onderwijs, over de thuiszitters waar hij zich ook graag voor in zet. Een bijzondere intelligente jongeman met het hart op de juist plek, met hart voor (speciaal) onderwijs. Ik vroeg me hardop af, waarom hij niet gewoon in het reguliere onderwijs heeft gezeten. Jazeker heeft hij speciale aandacht nodig. Maar tegelijkertijd hij kan veel betekenen voor medeleerlingen en leerkrachten met zijn intelligente kijk op zaken, zijn doorzettingsvermogen, zijn bereidheid om meer te doen dan alleen maar lessen te volgen, met zijn hele levenshouding. Hij laat ons zien dat je met imperfectie goed kan leven, en een voor zover mogelijk onafhankelijk en zinvol en gelukkig bestaan kan leiden.

Mijn passie voor positief opvoeden, natuurlijk ontwikkelingsgericht onderwijs, zorg naar behoefte, heeft mij geleid naar "een andere manier van denken" en een eigentijdse kijk gegeven op inclusief onderwijs en natuurlijk passend onderwijs....klassenvergroting staat schril tegenover de behoeften en het hartsverlangen om kinderen te geven wat ze werkelijk nodig hebben.

Deze week sla ik de krant open: De overheid wil dat kinderen met extra zorg ( 20% van de leerlingen, blijkt uit de cijfers van het Ministerie van Onderwijs, hebben leer of gedrag problemen, een beperking of hoogbegaafdheid) zoveel mogelijk op reguliere basisscholen worden opgevangen. Vanaf 14 augustus 2014 zijn scholen verplicht om ervoor te zorgen dat voor elk kind een plek is, het zogenaamde passend onderwijs. Het Ministerie stelt de komende jaren miljoenen euro's beschikbaar voor professionalisering in het onderwijs. Er zijn sceptische leraren over integratie van zorgleerlingen in het reguliere onderwijs en tegelijkertijd zijn er leraren die deze ontwikkelingen als een geweldige kans zien.

Ik juich het toe als er alles aan gedaan wordt om de leerling met extra zorg er bij te laten horen. Ik juich het toe om kinderen "die anders zijn" niet langer als een buitenbeentje of probleem te zien. Ieder kind heeft fantastische eigenschappen. Leren doe je van elkaar, samen zijn we wijzer. Elkaar helpen als je kan bijdragen, geeft voldoening. Je mag boven het maaiveld uitsteken, jij mag zijn we je bent. Elkaar overschreeuwen en overbluffen (zet de tv maar aan en kijk naar de debatten in de politiek) is niet nodig, afgunst evenmin. Vooral genieten van wat jezelf en in samenwerking teweeg kan brengen in positieve zin. Inclusief onderwijs en individueel natuurlijk passend onderwijs kan bewerkstelligen dat er niet meer in hokjes gestopt wordt, we beter leren accepteren dat we leven in een samenleving van verschillen, dat iedereen er toe doet. En elk kind en elke ouder, leraar en zorgverlener zijn/haar specifieke bijdrage kan leveren aan een betere samenleving. Inclusief onderwijs betekent dat alle kinderen er bijhoren in hun eigen omgeving. Inclusief onderwijs leert volwassenen en kinderen dat we niet alles alleen kunnen en hoeven doen, dat fouten maken bij het leven hoort, dat we flexibel en creatief genoeg zijn om voor oplossingen te zorgen, ook al moeten we soms hulp van buitenaf inroepen. Inclusief en natuurlijk passend onderwijs sluit niets uit en haalt het beste uit het reguliere en alternatieve, E.Q, IQ en SQ werken samen.

Ik ben ervan overtuigd dat de leraar het verschil maakt. Het grote punt is dat het niet vanzelfsprekend is dat elke individuele leerkracht al deze veranderingen zomaar voor elkaar krijgt. De complexiteit van inclusief en natuurlijk passend onderwijs kan logischerwijs teveel zijn voor een persoon. Daarom is het belangrijk dat klassikaal lesgeven meer losgelaten wordt en noodzakelijk dat het Team van de school zorgvuldig samenwerkt en elkaar in krachten aanvult waar nodig, op tijd professionele hulp in roept waar nodig. Ook de dialoog aangaan vanuit gelijkwaardigheid tussen kind, ouder en leerkracht verdient alle aandacht. Het is van cruciaal belang om niet over het hoofd van het kind, maar met het kind te communiceren. Kijk en luister naar de kinderen.

Scholen en ouders staan voor een uitdaging...elk kind verdient opvoeding en onderwijs van een nieuwe tijd...samen hartverwarmend wijs!

Bekijk de uitzending van EenVandaag, 22 juni 2012, zie media onderaan deze blog.
Download het onderzoek www.cps.nl/klassenwordengroter