Ik ga  terug in mijn gevoel toen ik kind was. Het Sinterklaasfeest gaf mij  veel warmte en gezelligheid, aandacht en creativiteit in ons gezin, ik voelde daarin de liefde van mijn ouders voor hun kinderen. Zingen, tekeningen maken en een wortel  voor het paard neerleggen voordat je naar bed ging. Het was ook best wel spannend...wat zit er morgen  in mijn schoen? En ook werd er op de deur gebonsd en werd er gestrooid...de pepernoten vlogen door de kamer en dat was leuk spannend. Behendig raapten we ze op en genoten van de lekkernij. We leefden toe naar 5 december naar de cadeautjes die mijn moeder zo zorgvuldig uitzocht en die mooi inpakt werden  en de daarbij behorende gedichten die mijn vader met passie en plezier maakte.  Een tijd van genieten van en met elkaar en leren omgaan met  spanningen, leren geven en nemen.  De blijdschap was groot..want in die tijd werden, naast verjaardagen,  alleen in die periode extra verwend met cadeautjes en lekkers, waar we nog lang van nagenoten. Ooit kwam er een zwarte Piet bij ons thuis en ik wist meteen, door de stem te horen,  wie dat was. Er gebeurde eigenlijk zoveel, er waren zoveel seintjes, maar toch geloofde je alles wat gezegd werd, mijn twijfel werd steeds weggenomen.  Tot de dag kwam dat een vriendinnetje tegen mij zei: Sinterklaas bestaat niet. In diezelfde minuut viel alles bij mij op zijn plekje...ik geloofde haar meteen. Mijn ouders pakten dit gegeven spontaan op. Ik , 7 jaar oud, werd  meteen ingewijd in de wereld van volwassenen en speelde als vanzelfsprekend  het spel mee voor mijn jongste zusje. En dat vond ik helemaal te gek, zelf cadeautje voor anderen mogen kopen en maken! Ondanks de positieve houding van mijn ouders, zat er  angst in mij als ik  voor Sinterklaas stond, zelfs nog toen ik niet meer geloofde.  Deze angst, begrijp ik nu ik "De Verbinding met God" neutraal ervaren en beschreven heb, zat door de eeuwen heen  ingebakken in mijzelf.  Frans, mijn man,  heeft hele andere herinneringen aan Sinterklaas...er werd weinig aandacht aan besteed en hij kreeg ook niet veel.  Ik heb de gezelligheid en creativiteit  die ik thuis ervaren heb rond traditionele feestdagen mee overgenomen in ons eigen gezin en Frans pakte het mee op. We zien nu dat onze kinderen de traditie voortzetten, ook weer op hun eigentijdse manier... ze vinden het nog steeds leuk. Moet het Sinterklaasfeest afgeschaft worden?

Wat mij betreft niet.  Echter wil ik niet voorbij lopen aan gevoelens en  signalen die zo luid en duidelijk naar voren komen. Gevoelens die ook in mij leven.  Als  ik de belangen voor alle kinderen wil behartigen, zijn er wel wat tegenstrijdigheden en aandachtspunten die ik onder de loep wil nemen. Er zijn  altijd kinderen  die niets of heel weinig krijgen en kinderen die buitensporig veel krijgen. Ouders hebben soms zelf andere standpunten om het feest niet te willen vieren. O.a. omdat het niet binnen hun overtuigingen past, omdat het nare herinneringen en daardoor weerstand oproept, of omdat er gewoon geen geld is om cadeautjes te kopen. Er zijn ook ouders die zich verplicht voelen om mee te doen, zij willen hun kinderen niet buitensluiten. Ook kan ik  me inleven  dat bij  mensen met een verhoogd bewustzijn de behoefte af is genomen, met de gedacht "ik heb de tradities niet langer nodig om aandacht en liefde te geven, dat doe ik in het nu, iedere dag". Maar toch, alles heeft twee kanten. Feest geeft de dagen ervoor afgaand  extra glans om toe te leven naar de climax.  Ik heb het niet over geld,  maar om het gebaar,  de expressie en de liefde die je er onderweg in steekt. Creativiteit, humor,  aandacht, warmte en tijd voor elkaar, iedere dag...en op de feestdagen extra speciaal. Het na kunnen genieten, dat er op volgt. Mensen hebben hoogtepunten nodig om hun dieptepunten te overwinnen. Mensen hebben mindere dagen nodig om hoogtepunten te waarderen.  Uiteindelijk ligt in  de oorsprong van elke traditie, in vele oude verhalen,  het wonder  verborgen...een rijkdom van liefde en respect voor wie wij zijn.

Begrijpelijk dat weerzin is ontstaan, moreel gezien schort er nogal wat aan het Sinterklaas feest.  Ook omdat het zo commercieel geworden is en de pepernoten al direct na de zomervakantie in de winkel liggen en de speelgoedboekjes dan al verspreid worden. Sinterklaas is dan nog niet eens in het land! Dit heeft niets meer te maken met waarvoor het feest bedoeld is. De commercie bepaalt.  Als we niet uitkijken zijn we slaaf van de
economie. En dat terwijl de Zwarte Pieten, de knechten van Sinterklaas zich allang geen slaaf meer voelen!

Hoe kunnen wij volwassenen  moreel verantwoording afleggen aan onze kinderen als Sinterklaas op T.V. zegt dat hij er voor alle kinderen is? Dat is niet zo, en dat is oneerlijk. Ook de media en scholen besteden volop aandacht aan  Sinterklaas, dus de kinderen verwachten cadeautjes.

Beste Goedheiligman,  boven aan mijn verlanglijstje staat een  wens, een zielsverlangen. Ben eerlijk en transparant  naar kinderen. We evolueren naar een nieuwe tijd waarin morele verantwoording  boven economisch belang gaat.  Het Sinterklaasfeest kan alleen maar nog mooier worden als we ons hart laten spreken. Lieve Sint, onze kinderen zijn de Toekomst,, helpt u ook mee om het tij te keren?