Ik ben bezig om een hoop zaken af te ronden binnen de Campagne om meer tijd hiervoor vrij te maken. Alsof het zo moest zijn, dat ik informatie kwijt ben, een hoop ballast vanzelf opgeruimd. Het wordt tijd dat ik weer meer stilsta, de stroom volg, omdat het maken van nieuw basismateriaal voor scholen en gezin dit van me vraagt. Door het wijzen op Hemelvaart, ga ik terug in de tijd. In gedachten laat  ik mijn ontmoeting met Jezus de revue passeren. Ik zag Christus en voelde het kind in mij, zonnekind...vrij van geest, en zo vol liefde. Na mijn opdracht om mijn boek de Verbinding met God te mogen schrijven, begreep ik wat nodig is om een  gezonde basis in gezin en op school creëren.

Nadat ik Het Christoffel Appèl geschreven had, kreeg ik een prachtige ceremonie van Jezus, hij liet zich zien als een gewone mens. Niets om verheven over te doen of bang voor te zijn, alles in liefde, in sereniteit, neutraal.

De taal van de liefde die alles omarmd en omvat heeft me geraakt en beweegt in mij voort. De kennis en ervaring die ik door dit wonderlijke avontuur heb opgedaan, is wat ik mis(te) in de ontwikkelingsbasis van  gezin & onderwijs. Frans en ik hebben dit fundament ( in je kracht leren staan)   op school niet meegekregen en onze kinderen ook niet, en vele met ons...wij hopen dat onze kleinkinderen en alle kinderen van Nu deze uitdagende manier van leren dat alles met elkaar verbindt, waarin je jezelf kan zijn, wel meemaken!  En dan ook nog eens op een manier die in deze tijdsgeest past, in het HIER in NU. Kinderen van Nu  leren sneller, er zijn verschillende manieren van informatieverwerking, kinderen willen zelf ervaren en ontdekken...de meeste  onderwijssystemen zijn daar niet of onvoldoende op aangepast.

De overwegend Gelukkig hartverwarmende reacties op ons verhaal en onze acties geven ons hoop en voldoening. De tegenreactie bestaat ook: Ingrid, blijf bij de realiteit. Je moet het woord God niet noemen, dat schrikt af. Ik begrijp dit, had daar zelf in het verleden ook
veel moeite mee uit angst, onwetendheid en de aversie tegen dogma's.

Licht,  leven en bloei... is een innerlijke kracht die in ons zit, mogelijkheden die gezien en ontwikkeld willen worden. Wij zijn allen kinderen van God, sprak Nelson Mandela, onze diepste angst is dat we niet goed genoeg zijn.

Mijn innerlijke stem spreekt als ik hardop de vraag uitspreek.....wat is realiteit? Realiteit... ontwikkeling verloopt enkel volgens een  volmaakt  natuurlijke groei en komt niet tot stand door druk uitoefenen  om in systemen te passen.

Om samen boeiend en verbindend lesmateriaal en trainingmateriaal te maken,  is geen eenvoudige taak. Om de veelomvattende materie terug te brengen in een begrijpelijke basis, vergt veel tijd en focus. Het aantrekken van mensen, en ze vervolgens leren kennen, het afstemmen kost tijd.  Binnenkort maken we een stap om met vier mensen, waarvan twee onderwijzeressen, een tekenares en ondergetekende bij elkaar te komen. De grondbeginselen, de rode draad is in samenspel bedacht, dat is een goed begin...We zijn er nog lang niet, de financiële kant, wie sluit zich nog verder aan, en ook de financiële mogelijkheden om het materiaal uit te brengen  moet in kaart gebracht worden.

In gesprek komt toch ook weer die aarzeling naar voren dat het onderwijs je voor gek verklaart als je over spirituele ervaringen praat. Juist de onderwijzeressen die voeling hebben met de kinderen op dit gebied, worden met regelmaat met de rug tegen de muur gezet.
Rede dat ze het onderwijs willen verlaten, ze willen zichzelf niet verliezen in die mallemolen en ze willen net als ik  de kinderen helpen in hun kracht te zetten. De kinderen kunnen het onderwijs niet zomaar verlaten, zij zijn tot 18 jaar leerplichtig...dus goed om door te zetten en ons niet te laten weerhouden, daadkracht en hoop!

Na het schrijven van deze column realiseerde ik me dat er al de hele maand mei, elke dag een roodborstje in de tuin komt. Het is zo bijzonder, zei ik tegen Frans, ik heb al zoveel roodborstjes in de tuin gezien, maar deze is anders... Hij dartelt vrolijk en buitelt vrij en licht door de tuin ...en iedere keer gaat hij op de tuinlampen middenin de tuin zitten. Hij doet er alles aan om mijn aandacht te trekken. En ik geniet. Gisterenavond ging het door mijn gedachten dat dieren mij zo vaak een boodschap zijn komen brengen, vandaar dat ik op de
valreep de spirituele betekenis en wat algemene informatie opzoek.

Allereerst de algemene informatie van het Roodborstje:
Dezang wordt wel eens vergeleken met een watervalletje. In ieder geval is het een mooi, helder wijsje, dat het gehele jaar te horen is. Indien het territorium zich onder een lantaarnpaal bevindt, wordt 's nachts doorgezongen. De roep is 'tik' 'tik', een metaalachtig geluid. ( Nu weet ik dit ook....constant hoorde ik dit geluid en wist niet waar het vandaan kwam)

De spirituele betekenis van het roodborstje

Het roodborstje maakt gebruik van de kracht van zingen, uit daarmee blijheid en het roodborstje bezit de wijsheid door verandering. Het roodborstje staat voor vruchtbaarheid en verjonging.  Het roodborstje wordt van oudsher beschouwd als een bijzondere vogel. Volgens een bepaalde legende haalde een roodborstje een doorn uit de krans van Christus aan het kruis. Hij prikte zich hierbij aan zijn borst waardoor deze rood kleurde en dit is altijd zo gebleven. Roodborstjes worden beschouwd als boodschappers van de geestelijke wereld.

Bron http://www.mireilleweetmeer.nl/dieren-en-hun-spirituele-betekenis/

Het roodborstje is het symbool voor de hoop, zoals de duif dat is voor de vrede.

*Ik zoek nog even verder op wikepedia...De doornenkrans is de bespotting van het koningschap...de rijkdom die binnenin ons zit.   Als we met zijn allen de doornen ( angsten om te mogen zijn wie je bent) wegnemen, vult ons hart zich met liefde ( het rode borstje)

Synchroniciteit: blijft verwonderen...dankjewel voor de boodschap die ik nodig had om de moed erin te houden!